Hoe lang blijf je nog ploeteren?
Hoe lang blijf je nog zeggen dat je een ‘eigen bedrijfje’ hebt?
Hoe lang blijf je nog uitstellen om werkelijk stappen te zetten?
Hoe lang blijf je denken dat jouw klanten wel komen als jij je open stelt, zonder verder actief te zijn met zichtbaar zijn?
Hoe lang blijf je zeggen dat je je praktijk ‘aan het opzetten bent’? Dat klinkt namelijk minder eng en spannend dan te zeggen dat je een praktijk hèbt, of niet?
Wat als het niet lukt en niemand op je zit te wachten…
Hier zou ik een schop-onder-je- k*nt verhaal over kunnen schrijven maar dat past niet bij mij. Je bent gewoon onzeker. Je vindt het doodeng om je nek uit steken. Want misschien gaat je kop eraf?
Je verzandt in uitstelgedrag.
Uitstelgedrag is géén laksheid. Onder uitstelgedrag zit angst. En dat kan van alles zijn. Angst om niet goed genoeg te zijn. Angst voor wat bepaalde mensen kunnen zeggen? (Iedereen heeft wel een bepaalde persoon in gedachten waar je een beetje bang voor bent of ontzag voor hebt.)
Als je zegt dat je een ‘eigen bedrijfje’ hebt, neem je jezelf dan wel serieus? Wat maak dat je niet gewoon zegt dat je coach, healer, teacher bent? Wat zit daaronder?
“Stap over je angst heen.” Dat heb je vast wel eens horen zeggen. Of misschien denk je het zelf wel? Mjah, als dat zo makkelijk was dan had je dat allang gedaan toch?
Wat als je zou kunnen kijken wat er onder de angst zit? Als je weet wat je tegenhoudt en als je al die belemmeringen, drempels en blokkades kunt transformeren?
Dan stap je er niet overheen. Dat werkt ook niet, want dan zijn ze er nog steeds toch?
Hoe fijn is het als je gewoon lekker kunt gaan en je vrij te voelen om jouw stappen te zetten? En dat je jezelf daarin respecteert?
Dat is wat ik doe. Ik help je om wat jou tegenhoudt op te lossen. Ik help je om jezelf als ondernemer beter te leren kennen. En om dichtbij jezelf te blijven.